Αθλητική Ενημέρωση

Μετά από 11 μήνες στην “ανεργία” ο Mauricio Pochettino βρήκε τη νέα του δουλειά σα προπονητής της Chelsea. Η Λονδρέζικη ομάδα πιστεύει ότι βρήκε στο πρόσωπο του Αργεντινού, αυτό που της λείπει ώστε να γίνει η ομάδα των επιτυχιών και όχι ένας σύλλογος που έχει μαζέψει πολλούς αστέρες και δε ξέρει τι να τους κάνει. Το πόσο επιτυχημένη θα είναι η θητεία του Mauricio στη Chelsea, εξαρτάται αρχικά από εκείνον, αφού θα πρέπει να κερδίσει τα αποδυτήρια, δηλαδή να μπορέσει να κουμαντάρει ένα τόσο μεγάλο ρόστερ, με ισχυρές προσωπικότητες και να τους περάσει τη νοοτροπία και το στυλ ποδοσφαίρου που θέλει. Κατά δεύτερον, εξαρτάται από τη διοίκηση, που οφείλει να του δώσει χρόνο και να τον εμπιστευτεί, διαφορετικά η θητεία του θα είναι βραχυπρόθεσμη, καταλήγοντας σα τον Graham Potter.

Τρόπος παιχνιδιού: Ο Αργεντινός προπονητής είναι γνωστός για την ένταση και την ασφυκτική πίεση που βγάζουν στο γήπεδο οι ομάδες του. Παρά το γεγονός ότι έχει ως σκοπό οι παίκτες του να ασκούν πίεση ψηλά στο γήπεδο, ώστε να κλέψουν την μπάλα και να απειλήσουν, φροντίζουν και ταυτόχρονα να κρατάν τις θέσεις τους, ώστε να μην εκτεθούν στο αμυντικό τους κομμάτι. Υπερφορτώνει τη μεριά στην οποία παίζεται η μπάλα, ώστε να δημιουργήσει υπεραριθμίες και να εκθέσει τους αντιπάλους, χρησιμοποιώντας στο παιχνίδι του τα μπακ του. Όλο αυτό το πλάνο, απαιτεί παίκτες με πολύ καλή φυσική κατάσταση, ασταμάτητα τρεξίματα και μεγάλη αντοχή, κάτι στο οποίο επικεντρώνεται ιδιαίτερα ο Pochettino στη προετοιμασία των ομάδων που έχει προπονήσει. 

Συστήματα και τακτικές: Το σύστημα που συνήθως παίζει ο Pochettino είναι το 4-2-3-1 όπου σε ορισμένες περιπτώσεις, κυρίως όταν γίνεται επίθεση, παίρνει τη μορφή του 3-4-2-1. Στους 2 του κέντρου, χρησιμοποιεί ένα κλασικό 6αρι, σαν κόφτη, ψηλό, δυνατό με πολύ καλή φυσική κατάσταση, όπως δηλαδή τον Wanyama ή τον Sissoko (ακόμα και τον Eric Dier μερικές φορές) στη Tottenham και αντίστοιχα τον Πορτογάλο Danilo Pereira στην PSG. Δίπλα του, σαν 8αρι Box to Box, έναν πολύ καλό dribbler, ο οποίος όργωνε συνεχώς το γήπεδο. Στους Spurs, ήταν βασικός και αναντικατάστατος ο Mousa Dembélé, όταν ήταν υγιής, ενώ στην Pari, χρησιμοποιούσε τον Marco Verratti.

Τα μπακ του, επιθετικά, ταχυδυναμικά και γνώστες του overlap, αφού στη Tottenham χρησιμοποιούσε του Danny Rose, τότε που ήταν ακόμα στα καλά του και δεξιά, στα πρώτα χρόνια τον Kyle Walker και στη πορεία τον Kieran Trippier. Στη Παρί, είχε δεξιά τον Hakimi και αριστερά τον Nuno Mendes, ποδοσφαιριστές ικανότατοι στο τρόπο παιχνιδιού του Mauricio.

Τελευταίο και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του Αργεντινού προπονητή, ήταν ο παίκτης που έπαιζε στο δεξί άκρο, αφού εκεί, και στις δύο τελευταίες ομάδες που προπόνησε δε χρησιμοποιούσε έναν κλασικό winger, γρήγορο, εκρηκτικό και με πολλά τρεξίματα, αλλά αντιθέτως, παίκτες με τρομερή αντίληψη του παιχνιδιού και ικανούς με τη μπάλα στα πόδια, τόσο για να κάνουν μια μαγική ντρίμπλα, όσο και να περάσουν μια εξεζητημένη μπαλιά. Ο λόγος για τον Christian Eriksen και τον Messi ή τον Di Maria στις ομάδες τους αντίστοιχα.

Αυτός ο συνδυασμός λειτούργησε τέλεια τα τρία ενδιάμεσα χρόνια στη Tottenham, καθώς, λαμβάνοντας υπόψιν τις τρεις ενδιάμεσες χρονιές του απ τη σεζόν 2015-2016 έως την 2017-2018, ήταν η πρώτη ομάδα σε PPDA (passes per defensive action), δηλαδή στο πόσες πάσες επέτρεπαν στον αντίπαλο να κάνει, πριν ξεκινήσουν το pressing τους και δεύτερη τις δύο απ τις τρεις αυτές σεζόν σε πάσες που προωθούν το παιχνίδι (progressive passes).

Είναι η Chelsea καλά σεταρισμένη για τον Pochettino; Παρά το γεγονός ότι η Chelsea τερμάτισε στο δεύτερο μισό τη χρονιά που μας πέρασε ήταν πρώτη σε PPDA, 4η σε κατοχή αλλά και σε progressive passes, χαρακτηριστικά στοιχεία στο τρόπο που παίζει ο νέος της προπονητής. Παρόλα αυτά, τη χρονική στιγμή που μιλάμε η Chelsea κάνει ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα από παίκτες οπότε, μόνο στο τέλος των μεταγραφών θα γνωρίζουμε, εάν οι ποδοσφαιριστές που θα έχει θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του Pochettino. Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά στο τωρινό ρόστερ της Chelsea, βλέπουμε μια μεγάλη έλλειψη στο κέντρο της ομάδας, με τους Conor Gallagher και Enzo Fernandez να είναι οι βασικοί κεντρικοί που έχουνε απομείνει. Μια ιδιαίτερη περίπτωση είναι ο Chukwuemeka, ο οποίος παρόλο που αγωνίστηκε 14 φορές πέρυσι, έδειξε πολύ καλά στοιχεία και εάν δε φύγει δανεικός, θα πάρει αρκετό χρόνο συμμετοχής. Κρίνοντας από το σύστημα που συνήθως χρησιμοποιεί ο Pochettino, σίγουρα θα χρειαστεί μία μεταγραφή εκεί. Ένα μεγάλο κενό, παρατηρείτε και στο κέντρο της άμυνας, αφού, έχοντας ως βασικό τον Thiago Silva, ο οποίος κατά τη διάρκεια της σεζόν θα πατήσει τα 39 έτη, σίγουρα δε μπορεί να βασιστεί σε εκείνον παρά τις εξαιρετικές του εμφανίσεις. Οι υπόλοιπες επιλογές, μετά την φυγή του Koulibaly, είναι ο Fofana, που οφείλει να μείνει υγιής, ώστε να αποδείξει ότι τα χρήματα που ξοδεύτηκαν από τους μπλε τα άξιζε και ο Chalobah, παίκτης ο οποίος έχει χρησιμοποιηθεί από τους προπονητές του τόσο στο δεξί άκρο της άμυνας, όσο και σαν αμυντικό χαφ. Τα ακραία μπακ της Chelsea, φαντάζουν ιδανικά για ντον τρόπο που παίζει ο Pochettino, αρκεί να μην ταλαιπωρηθούν από τραυματισμούς ώστε να παίζουν με συνέπεια.

Συμπέρασμα: Συμπερασματικά, ο Mauricio Pochettino, έχει μια μεγάλη ευκαιρία να αναγεννήσει την καριέρα του παίρνοντας τα ινία της Chelsea και αν θεωρήσουμε ότι θα έχει το ελεύθερο να φέρει κάποιους παίκτες που ταιριάζουν στο στυλ του, πιστεύω ότι το πέρασμα του από τους μπλε θα στεφθεί με επιτυχία.

Steve Petr